Basilicum en brandnetels

Na de prachtig gefotografeerde maar verder nogal zinledige film 'La Marea' in het Haags Filmhuis vallen we thuis op de bank toevallig in de begintitels van een Nederlandse eindexamenfilm: 'Basilicum en brandnetels' van Leyla Everaers. Op wat foute muziekjes op het verkeerde moment en één compleet overbodige scène na zijn de 24 minuten die de film duurt een openbaring. Een film waarin weinig verteld wordt en die niettemin heel vol is, prettig vol. Goed gemonteerd, veel ellipsen die uitstekend uitpakken, simpel en toch rijk. Van Leyla Everaers gaan we nog horen, hoop ik. Maar de revelatie is de rol van de Julie, de jeugdige hoofdpersoon. Sylvia Hoeks speelde eerder in 'Vuurzee' en in 'Gooise vrouwen', maar dat ken ik niet. In 'Basilicum en brandnetels' zet ze een volstrekt overtuigende jonge vrouw neer die heen en weer wordt geslingerd tussen contrasterende emoties. Haar timing is onberispelijk. En ze is mooi op een niet nadrukkelijke manier, de beste manier. Sylvia Hoeks. Onthoud die naam.