Peilingen

Enigszins hersteld van de schok vraagt een mens zich natuurlijk af hoe het zo ver heeft kunnen komen. Welnu, de peilingen, die zo ontzettend verkeerd leken, waren vreemd genoeg voor de helft juist vrij nauwkeurig. In de prachtige grafiek hierboven staat op de horizontale as het percentage stemmen van Barack Obama krijgt, en verticaal het percentage stemmen van Hillary Clinton. Het midden van de schietschijf geeft de werkelijke uitslag van de voorverkiezing in New Hampshire weer. De zestien zwarte punten eronder geven evenzovele peilingen van de laatste dagen weer. En wat zien we? Voor Obama geeft het gemiddelde van de peilingen een heel aardige, zij het iets te rooskleurige voorspelling, maar voor Clinton zijn de cijfers tussen de vijf en tien procent te laag. Obama deed wat hij moest doen, zou je kunnen zeggen, maar Clinton deed het veel en veel beter dan verwacht. En hoe dat komt, daarover zijn de geleerden nog steeds luid kakelend aan het bakkeleien. Er lijkt geen 'Bradley effect' te zijn, het verschijnsel dat mensen tegen de interviewer het sociaal wenselijke antwoord geven en niet durven zeggen dat ze niet op Obama stemmen vanwege zijn ras. Als dat zo zou zijn zouden de cijfers voor Obama tegenvallen, en dat doen ze helemaal niet. Ras speelt geen rol, in blanke staten tenminste.
Waarom zijn zoveel kiezers die het tot vlak voor de primary niet wisten bij Hillary terechtgekomen? In het laatste debat was Clinton opeens agressief. Op de laatste dag was ze opeens emorioneel. Over beide is ze nogal gekapitteld. De agressie in het debat was naar mijn idee prima, maar de emotie was een even slecht uitgevoerd als geschreven stukje amateurtoneel. Zeker is dat vrouwen in ruime meerderheid op Hillary hebben gestemd. Al die mannen deden namelijk lelijk tegen haar. De kiezers die zo uit medelijden op haar stemmen nemen haar ondertussen totaal niet serieus. Ras speelt geen rol, geslacht wel. Jammer.