Bor

Op het terras van de surfschool zit een kolossale hond. Bruin, zacht, nors van uiterlijk maar buitengewoon vriendelijk. Als de bruggers zich weer in hun te rillerige kledij hebben gestoken en gaan voetballen is de hond één en al aandacht. Hij rekt het elastiek waarmee hij vastzit zover mogelijk uit om alles beter te kunnen zien. Later is hij los en danst tussen de kinderen in een verbeten jacht om de bal. De jongen van de surfschool vertelt dat de hond bear heet en anderhalf is. En gek op voetbal inderdaad.

Ik dacht meteen aan Co Westerik, maar vanavond pas kwam ik er achter dat de hond bij Westerik, ook een Dogue de Bordeaux, de naam Bor draagt. Bear, Bor. Het is dezelfde hond.

Rutger Kopland schreef een gedicht over het schilderij. Niet zijn beste, maar wel met zo'n authentieke niet te missen Kopland-passage:

ik wil het niet zien, maar het moet,
hoe die hond en die hand
in honderden andere
veranderen, hoe wij dat
niet meer zijn.