Driehoek

In de tram naar Rotterdam komen we langs de Loosduinsekade. Ik vertel Niels dat we ...., even wachten, ..., wijs wijs, hier gewoond hebben. Nee, zegt Willemijn, daar. Nietwaar. Welwaar. Oh ja, welwaar. Nou, zeg ik, maar wel ergens in de driehoek Londen Berlijn Parijs. Het is een zouteloze opmerking van niks, maar het leidt tot een leuk gezelschapsspel.

Je moet drie Europese hoofdsteden kiezen. Ze vormen de punten van een driehoek. Die driehoek mag je nooit van je leven meer uit en Reykjavik doet niet mee. Welke hoofdsteden kies je?

Europa is van onderen breder dan van boven. Het ligt dus voor de hand een zijde van de driehoek van west naar oost in het zuiden te plaatsen. Lissabon en Athene zijn logische kandidaten voor deze basis. Oslo dan maar als tophoek?

Nee, dat kan niet, dan valt bijna het hele Verenigd Koninkrijk af. Dat is onverdragelijk. Liever laat ik Spanje, Italië en Frankrijk sneuvelen dan dat ik nooit meer naar Engeland mag. Oslo wordt Edinburgh. Maar nu loopt er een grens dwars door Nederland. Drente en Groningen zijn onbereikbaar geworden. Dat is volstrekt uitgesloten.

Wanneer ik Athene inwissel voor Boekarest win ik Groningen maar valt Rome af.

Dag Rome. Tot nooit meer ziens. Hoewel? Wat heb je liever, Rome of Parijs? Of beter: zowel Rome en Berlijn of Parijs en Lissabon? Bij de eerste optie krijg je Toscane en Umbrië cadeau, bij de tweede heel Frankrijk en Noord Spanje:




Bij de laatste vallen ook nog Devon en Cornwall af. Je krijgt er een stuk Zweden en Finland voor terug.

Ik weet het niet. Roept u maar.