Nicea

In de verfilming van 'The Da Vinci Code' zit één shot dat het Concilie van Nicea (A.D. 325) moet verbeelden. Het duurt maar een seconde of vier, maar het is buitengewoon grappig. De camera pant langs wild gesticulerende bisschoppen. Hun mijters dansen op het ritme van de ruzie heen en weer. Zo ziet theologische strijd op het scherpst van de snede er dus uit. Dat de mijter hoogstwaarschijnlijk pas eeuwen na het concilie zijn intrede deed doet er weinig toe. Zelf heb ik jaarlijks ruzie met de mijter. Ik moet dan, na een halve dag protesteren, een al tweehonderd keer gebruikte en nog nooit gewassen baard om mijn kin. Het ding zakt constant af, tenzij je het elastiek op je kop zo strak aantrekt dat de gleuven een week later nog in je schedel staan. Het elastiek wordt gecamoufleerd door de mijter, die als het goed is ook veel te strak zit. En dan moet Sinterklaas bij binnenkomst minstens drie deuren passeren. Nou ben ik wel gewend om in geval van deuropening een beetje te bukken, volledig op de automatische piloot, maar die mijter vliegt er natuurlijk bij elke deurpost af, tot grote hilariteit van alle ongelovigen. Debatteren terwijl het ding op je kop blijft staan moet een ware tour de force zijn.
Ik werd waarschijnlijk extra blij van de vier seconden op het concilie omdat ik ooit vier minuten van plan ben geweest om een film te maken over het Concilie van Nicea. Dat was na het bestuderen van Eusebius' "Laus Constantini", waarin de kerkhistoricus, die er zelf bij was, beschrijft hoe keizer Constantijn het Concilie betreedt alsof het God zelf is die binnenkomt. Dat is nog wel te doen, maar hoe verfilm je het verschil tussen 'homoousion' en 'homoiousion'? Dus toch maar niet.