Straatkrant

Bij het uitgaan van de bioscoop worden we opgewacht door de verkoper van de straatkrant. We kopen een krant en maken een praatje. De man is klein van stuk en behoorlijk allochtoon, maar hij spreekt goed Nederlands. Ik vraag waar hij vandaan komt. Uit Armenië, Oh, eh, zo, juist ja. "Dat is nogal actueel he, Armenië" zeg ik, je moet toch wat, en dan begint hij vanzelf over de geschiedenis. Terwijl hij vertelt verandert zijn verhaal langzaam in een klaagzang die bij ons tot plaatsvervangende schaamte leidt. Zijn tranen lijken haast bewust opgewekt door de formules in zijn verhaal en hij gaat er een beetje bij piepen. Hoe erg het is dat er zoveel mensen zijn vermoord en dat mensen toch lief voor elkaar moeten zijn. Tja, allemaal waar, maar wat moet je er op zeggen? We nemen afscheid met schouderkneepjes, hij bedankt ons voor ons begrip, en we lopen zwijgend door. Biertje in Dudok dan maar. Daar staan de SP mensen nog aan de bar en is Ferry Mingelen het middelpunt van vrolijke aandacht. Wat een raar contrast. Hier is het verkiezingscircus en om de hoek staat een verdrietige dakloze eenzaam actueel te zijn.