Three Women

Ergens in mijn hoofd zwerft een lijstje van nog aan te schaffen dvd's waar ik niet altijd bij kan. In de videotheek om de hoek stond gisteren tot mijn grote verbazing een prettig geprijsd boxje met twee films van Robert Altman. Bingo! Daar sprong het lijstje pijlsnel naar het drukste kruispunt van het brein en riep: "staat erop, al heel lang. Kopen. Nu!" Ik gehoorzaamde.
Ik moet "Three Women" gezien hebben aan het eind van de jaren 70, op de televisie, misschien wel in de Duitse nasynchronisatie. Een vebluffende film, waarvan het plot, zo het er al was, allang verdwenen was en alleen de indruk van magie en vreemde pracht restte. Een meesterwerk, en zonder meer Altman's beste. Tot zover de herinnering.
"Three Women" is normaler dan ik dacht en ook meer gedateerd. Het plot is eigenlijk heel helder, al treedt op een gegeven moment een soort droommodus in werking waardoor we niet meer weten of we getuige zijn van 'werkelijkheid' of hersenspinsel. Het is niettemin heel goed mogelijk om alles gewoon letterlijk te nemen. Gedateerd is de film omdat het zo overduidelijk Altman in de jaren zeventig is: veel telelens, veel langzame zoombewegingen en een dominant abstract muziekje dat net niet tegen vervelend aanzit. Als je er doorheen kijkt blijft "Three Women" een meesterlijke film. Ik ben geen liefhebber van acteursfilms, maar wat Shelley Duvall en Sissy Spacek hier presteren is fenomenaal. Het maakt meteen duidelijk waarom ze de voor hun carriere bepalende rollen in "The Shining" en "Carrie" kregen, dacht ik gisteravond. Leuk bedacht, maar "Carrie" is een jaar ouder dan "Three Women". Niettemin zijn de rollen op het lijf geschreven. Het is dan ook onbegrijpelijk dat de recensent van het gerenommeerde Britse tijdschrift "Sight & Sound" in 1977 schreef dat: "Shelley Duvall is so attractive it is hard to believe that ..... she wouldn't be loved" en "Sissy Spacek does not have the charm or the conviction to convey .. predatory innocence". Pardon? Spacek's roofzuchtige onschuld spat van het scherm zodra ze in beeld komt. En Duvall, sorry hoor, is gewoon heel erg onaantrekkelijk. Grappige omkering.
Volgens Altman's eigen zeggen heeft hij de film bijna compleet gedroomd. Kan zijn, maar dan wel kort nadat hij Bergman's "Persona" had gezien. In de vergelijking tussen beide films zit wel een bescheiden dissertatie dacht ik zo. Ik ga hem niet schrijven. Genoeg.