Robert Altman

Alsof de duvel er mee speelt; terwijl ik naziekend op de bank naar 'Gosford Park' zit te kijken overlijdt Robert Altman op 81-jarige leeftijd. Er zijn niet zoveel grote echt onafhankelijke filmregisseurs in Amerika, en Altman is welhaast het prototype. Van alle 'auteurs', om dat enigszins versleten woord toch maar te gebruiken, is, pardon, was Altman de meest consistente. Zijn films zijn altijd iets te lang, rommelig, soms vervelend, maar vaak briljant op een wat dromerige manier. Een paar dagen geleden schreef ik al over zijn meesterwerk 'Three Women'. Sommige Altman films vond ik niet om door te komen, zoals 'Short Cuts' en 'Pret-a-porter'. Deze films zijn gewoon te dichtbevolkt en dan wordt het een chaos. Als het over een beperkt aantal personages op één locatie gaat is Altman op zijn best, want daar past zijn vloeiende stijl het best bij het onderwerp. Zie 'Come back to the five and dime, Jimmy Dean, Jimmy Dean' en het meesterlijke 'Fool for love'. In de kast ligt nog de in mijn herinnering schitterende anti-western 'McCabe & Mrs. Miller'. Die gaan we dus nu maar eens herzien, bij wijze van eerbetoon. Rust zacht Robert.