Gert Vlok Nel

De monotone liedjes van Gert Vlok Nel dwaalden al een paar maanden door ons huis, zo af en toe. Een Willemijn-dingetje. Als muzak is Vlok Nel niet bepaald prettig. Toen Willemijn vroeg of ik meeging naar zijn optreden in "Het Paard" dacht ik: "mwah" en zei ik "ja".
Tsjonge jonge, wat had ik me daar een partij ongelijk! Gert Vlok Nel is een wat verlegen man met een elektrisch versterkte akoustische gitaar, een mondharmonica, en een nauwelijks gevooisde stem. Hij komt op, zegt "dag", en speelt zijn ruim elf minuten durende eerbetoon aan zijn verongelukte vriend en collega Koos du Plessis. De nederlandse vertaling van het Zuid-Afrikaanse lied wordt boven zijn hoofd geprojecteerd, onberispelijk getimed. Lezen en luisteren vloeit ineen. Ik ben verbijsterd. Natuurlijk is dit slechte muzak, dit is heel erg goede poëzie. Na het plotselinge slot rest vooral spijt dat het voorbij is.
Zonder verder gedoe speelt Gert Vlok Nel nog een lied of zes. Allemaal heel heel goed:

Vannacht heb ik in Colesberg geslapen
tegenover de garage waar de prostituees die met de vrachtwagens meekomen 
omkeren & terugliften naar Kaapstad
sommigen heb ik tijdens de lange nacht nog zien huilen
enkele heb ik horen zingen
misschien over de gemengde gevoelens die
omdraaien met zich meebrengt

Vannacht heb ik in Beaufort-West geslapen
in het Wagon Wheel Motel wou ik je nog bellen
wou je vertellen hoe droomloos
afgeknapt levensmoe ik ben
& dat ik er genoeg van heb
& dat ik voor eeuwig bij jou wil komen slapen
& het is nog maar 500 km naar Kaapstad

Na afloop signeert hij. We kopen een cd en sluiten aan. Als we aan de beurt zijn zeg ik: "You are a great poet." Gert Vlok Nel kijkt me even aan, buigt zich staande over het cd-boekje dat ik hem heb aangereikt, denkt na, en schrijft: "Dankie vir u mooie ding wat u gese het." Hij geeft me een hand. Die ga ik nooit meer wassen.