Lente

Zelfs in de zon voelt het alsof het vriest, maar in de boom naast de lerarenkamer kwettert een drietal staartmezen er lustig op los. Nog nooit eerder gezien, staartmezen. Vroeger, als puber, trok ik er in de vroege zaterdagochtend wel op uit om in de madelanden tussen Sleen en Emmen naar weidevogels te speuren. De witte kwikstaartjes dansten voor mijn voorwiel uit, steeds opvliegend als ik iets te dichtbij kwam om vijftig meter verder weer neer te strijken. Ik had een vogelboekje en noteerde met dikke viltstiftstippen welke vogels ik gezien had. Een kenner was ik niet. André bleek vandaag wel een echte kenner. Hij vertelde dat er zo te horen ergens staartmezen rond de school zaten. Zo doen vogelaars dat, op gehoor.
Vogels bij de school, dat deed me denken aan de hop in Harlingen, jaren geleden. Ik gaf les op de eerste verdieping. Twee-Mavo was rustig aan het werk, ik keek naar buiten en zag tot mijn stomme verbazing een hop in het gras naast de school wandelen. Een hop in Harlingen, dat kan helemaal niet. Later vertelde ik het aan Karen, ook een echte kenner. Karen vond ook dat het niet kon, een hop in Harlingen: "beschrijf dat beest dan maar eens". Ik beschreef mijn hop, waarop Karen verbaasd uitriep: "Maar dat is een hop!"