De pianoman

Het boekenweekgeschenk is een klein juweeltje. Nou hield ik altijd al van Bernlef, vanwege het noorden, het lege, het met weinig woorden scherp zijn, en in 'De pianoman' stelt hij niet teleur. Op de bijna laatste bladzijde, die je na een half uurtje bereikt, wordt de bijna eigenschapsloze hoofdpersoon geïnterviewd: "het duurde een halfuur voor hij haar [de journaliste] overtuigd had dat er geen verhaal in hem zat." Je moet maar durven! Nadat hij je met twee werkelijk briljante beginpagina's het boekje heeft binnengezogen komt Bernlef aan het eind met de droge mededeling dat er geen verhaal in zit. En dat klopt: "Als je naar dingen keek zonder naar betekenissen, naar verbanden te zoeken, gewoon de dingen nam zoals ze waren, apart, was de wereld veel interessanter." (pag. 82)