Peter Nottet

Als je wandelt zie je meer. Ik heb daar al eens een verbeten discussie over gevoerd met iemand wiens naam ik niet zal noemen, maar denk eerste huwelijk en schoonzus. Zij was van mening dat ik op vakantie naar Engeland beter kon gaan fietsen dan wandelen, want dan zou ik meer zien. Ja, meer in een louter kwantitatieve zin van het woord wel ja. Volgens deze redenering leer je een landschap het beste kennen door er met een op 250 km/h begrensde Mercedes Benz doorheen te razen.
Afgelopen weekeinde wandelde ik door het centrum van Den Haag en ontdekte in een straat waar ik al drie-en-twintig keer doorheen ben gefietst opeens een enorme naaimachinehandel. Alsof je vraagt naar een fietspomp en dat de camera dan naar rechts zwenkt om een enorme loods te onthullen waarop in grote letters staat geschreven: 'Bicycle Repair Center'. Wees gerust, ik vroeg niet om een naaimachine.
De naaimachinehandel draagt de naam 'Nottet'. En daar was hij, volautomatisch uit een speciaal voor het bewaren van zijn naam ingerichte hersencel tevoorschijn geroepen: Peter Nottet.
Peter Nottet, die schaatste met Ard en Kees. Later had je Jan Bols, maar eerst was er Peter Nottet als derde wiel aan de wagen.
Het internet heeft over Nottet verrassend weinig te melden. Een Wikipedia artikel ontbreekt nog, en dat lijkt me echt een doffe schande. We hebben het hier immers wel over de winnaar van de bronzen medaille op de Winterspelen van Grenoble. Vijf kilometer schaatsen in een tijd van 7 minuten en 25 seconden en een heel klein beetje. Naar verluidt had hij daarbij een grote zwarte hoornen bril op, jagend tegen de sneeuw.
Peter Nottet. Toen er nog helden waren.