Leo Vroman

Ben ik in het morbide spel van mijn vorige blog de dichter vergeten. Leo Vroman is stokoud en leeft, ergens in de VS. En hij dicht nog.

Mens is een zachte machine

De vele grote witte bundels die hij de laatste jaren deed verschijnen, te beginnen met Psalmen, zijn evenzovele tekenen van onverwoestbare poëzie. Vroman blijft ongenaakbaar dichtbij. En op afstand maakt hij deel uit van de generatie van zonet:

Ik droom nu dat ik nooit meer
van oorlogen zal dromen