De droom

Ik heb de droom niet gehad. Normaal is dat je aan het eind van de grote vakantie een keer of wat droomt over je werk. De geijkte versie is die van een klas die op één of andere manier niet wil doen wat je van ze vraagt. Ik herinner me vele varianten: de dubbele klas (zestig leerlingen in één lokaal), de klas in het onvindbare lokaal, de klas in het gebouw aan het eind van de fietstocht door het bos, de klas die op alle vragen antwoordt met een luidkeels: "nee!", de klas die niet doorheeft dat de docent de kooi heeft betreden, de klas die zegt dat je niet zo moeilijk moet doen.

Op mijn stage, we hebben het nu over de late middeleeuwen, zei een meisje uit een Mavo-drie klas dat ik niet zo druk moest doen. Relax man, zei ze letterlijk. Het was een pikzwart heel hip meisje. Ik ben haar naam vergeten.

Relax man. Ze zei het zo lief dat ik het maar als een kans heb opgevat. Dat ik een mens met mogelijkheden was. Of zoiets.

Ik heb de droom niet gehad.