Wak en ijsbeer

Om een tafeltje op het terras zitten tien docenten en een rector. Zoals gymnasiasten betaamt verdiepen ze zich in belangwekkende zaken. Dat gaat zo: de jongste, een gymdocent die sommige van de anderen zich nog als leerling kunnen herinneren, gooit vier dobbelstenen op tafel. Kijk, zegt hij, twee wakken en vier ijsberen. De anderen zien niets.

Zo gaat het een kwartiertje door. Kijk, twee wakken, maar de ijsberen hadden geen honger. Kijk nou toch eens, drie wakken en acht ijsberen!

Langzaam groeit de frustratie. Er wordt hardop gerekend. ijsberen komen altijd in tweevouden. Wat is dat nou weer? De rector mompelt dat het wel iets infantiels zal zijn. Hij heeft gelijk. De oplossing is zo simpel dat gymnasiasten het onmogelijk kunnen zien.

Wat de kinderen ondertussen allemaal uitvreten? Geen flauw idee, de volwassenen waren even aan het spelen.