Bonnen

Ook vandaag was de goedheiligman die werkgever heet zo aardig een enveloppe te overhandigen. Waar werknemers van serieuzere bedrijven naar huis kreunen met een doos onder de arm, gevuld met ragoutschaaltjes, soep van vage paddestoelen, wijn van dubieuze snit, de doos van een formaat dat het dragen net onmogelijk maakt, zodat er ergens in de bovenarm een pijntje ontstaat waar de harde ribbe van de doos het vlees bedeukt, of erger nog, dat na geleden pijn de inhoud blijkt te bestaan uit een apparaat dat nergens toe dient, onmogelijk lelijk is en teveel ruimte inneemt, zelfs in het vuilnisvat, waar anderen gedoemd zijn derhalve de geschenken te minachten, ja zelfs te vrezen (timeo Danaos et dona ferentes, we zijn niet van de straat maar van een wegje), daar gaan de inwoners van het kleine gymnasium aan de Johan de Witt naar huis met een rechthoekje van formaat, passend in elke binnenzak.

Nee lezer, van dronkenschap is geen sprake. Het is louter blijdschap die dwingt tot hyperbool. Wat er in mijn kerstpakket zat? Alle gedichten van Remco Campert en alle gedichten van Anna Enquist. Gebonden! Is het niet geweldig?