Denver, Co

Aanvulling voor de reisgids: de Sandhills van Nebraska moet je niet alleen bekijken, maar ook beluisteren. Rijd vanaf de 'scenic highway' eens een klein weggetje in dat de wildernis in voert, zet de auto stil, stap uit en luister. Krekels, grappig zingende vogeltjes en verder een diepe stilte. Met een beetje geluk arriveert er na enige tijd een vriendelijke mevrouw in zo'n grote terreinwagen. Ze parkeert achter je huurauto, stapt uit en begroet je alsof ze dagen naar je op zoek is geweest. Jullie zijn die mensen uit Kopenhagen waar ze het in de winkel over hadden! De vogeltjes zijn 'meadow larks'.

Het one-track weggetje kronkelt zich dertig mijlen lang door het wonderlijke landschap. Er komen ons drie plaatselijke ranchbewoners tegemoet. Allen groeten. De laatste keer dat er hier op een onoverzichtelijke plek twee auto's op elkaar knalden is jaren geleden, maar je moet wel voorzichtig zijn, vooral op de vele blinde toppen. Dank voor het advies!

Uren later rijden we Nebraska uit. Op de grens met Colorado begint het Pawnee grasland. Een bord waarschuwt dat je geen pijlpunten mag rapen. Voor het eerst opent zich een landschap zonder zichtbaar einde. De Sandhills waren prachtig en uniek, maar hier slaat mijn hart twee slagen over. Wat een ongelooflijk leeg vergezicht. Een uur lang rijden we door het niets. Kort daarna, op de interstate, zien we in de verte een getande grijze versiering aan de horizon: de Rocky Mountains. Als we dichterbij komen komt er steeds meer tekening in en wordt de abrupte manier waarop de bergen uit de vlakte oprijzen des te merkwaardiger en mooier.

Een dag van extreme landschappen. Beschreven vanuit een motel in Denver, gelegen aan de snelweg. Morgen (bij ons is het zaterdagavond) gaan we voetballen. En daarna: verder west, de bergen in!