Bootjevaren

We hebben een uitstekende dag uitgezocht om Groot Mokum te bezoeken. De trein zit zo vol dat er op Schiphol niemand meer bij kan. De stationsspeaker verzoekt de mensen op het perron niet meer in te stappen (alsof dat zou kunnen), maar te wachten op de volgende trein. Nee zeg, daar zit vast niemand in. Op het Centraal Station van de hoofdstad staat op het perron van aankomst een menigte mensen op elkaar gepakt als haringen ... nou ja, u weet wel. Dienstdoenden in gele hesjes regelen het trage schuifelverkeer in goede banen. Na een minuut of tien bereiken we een trap naar beneden. Onderaan wijzen borden rechtsaf: Sail!

Tja. In de binnenstad is het iets rustiger, zeg maar gewoon knetterdruk. We gaan aan de overkant lopen, langs de rederij, het brede trottoir van het afschuwelijke Damrak mijdend. Terwijl we oversteken moppert een moeder op haar zoon, omdat hij niet direct de goede koers bewandelt. De jongen protesteert: "Minsen lopen mie ja al veur de vouten".

Provincialen in de grote stad. Ik maak het vandaag wel erg bont. Ik reis van Den Haag naar Amsterdam, van Amsterdam naar Den Haag, een paar uur later van Den Haag naar Rotterdam, en tenslotte van Rotterdam terug naar Den Haag. Morgen doen we het anders. Morgenavond houd ik van zes tot kwart over zes spreekuur in het enige café van het dorp Zorgvlied. Waar het ligt houd ik geheim.