Woordblind

Vorig jaar schreef ik al eens over mijn goede vriend Jacob, die het presteerde om de stellingen bij zijn proefschrift allemaal op één of andere wijze zelfreferentieel te laten zijn. De laatste stelling luidde (uit mijn hoofd): "Het enige criterium voor de kwaliteit van de laatste stelling bij een proefschrift is of deze al dan niet de landelijke pers haalt."

Zojuist toonde Lia het blaadje dat een brugklasleerling bij een schriftelijke overhoring had ingeleverd. De leerling is woordblind en dacht er goed aan te doen dat feit bovenaan het blaadje met enige nadruk te vermelden. Het resultaat is van een grote schoonheid.

Er stond: "dylsexie"