Maatpak
Veertien jongens in een maatpak, varierend van licht grijs tot zwart. Mochten ze een kleur kiezen? Daarom zijn ze natuurlijk veertien dagen vastgehouden. Zo'n pak, dat kost even tijd, en de Iraniërs wilden ze persé goed gekleed terugsturen naar het perfide Albion. Maar wat doe je met zo'n cadeau van je liefhebbende gijzelnemers als je weer thuis bent. Twee weken is te kort voor een fatsoenlijk Stockholm-syndroom. Weggooien dan maar? Toch jammer. Vrouwen hebben het makkelijker: meteen in de zak voor het Leger.
posted by Frank Blaakmeer at 21:45
3 Comments:
Als je van ons uit gerekend naar het oosten gaat schijnt het steeds makkelijker te worden om in no time een perfect maatpak -voor een spotprijsje, maar dat is hier niet eens aan de orde- aangemeten te krijgen. Die 14 dagen waren daarvoor dus helemaal niet nodig. Er zijn twee mogelijkheden: of ze konden geen behoorlijke kleermaker vinden, en dan zijn het bij de Iraanse overheid een stelletje sukkels, of ze wilden die westerlingen voor schut zetten. Het laatste lijkt me sowieso aardig gelukt.
Een lekker potje vernederen is die Iraniers wel toevertrouwd, dat moet je ze toch nageven.
Wat nou maatpak? Heb je de lengte van de mouwen gezien?
Een reactie posten
<< Home