In het midden

In Friesland rijden nieuwe treinen, van de firma Arriva. Het mooie is dat je als jongetje van 48 in het gangpad achter de cabine kunt gaan staan om door de glazen deur achter de machinist vooruit te kijken naar het spoor. Het binnenrijden van station Dronrijp wordt daar echt spannend van kan ik u melden.
In Franeker moet ik even wachten totdat Jacob me oppikt, en ik word overvallen door een nostalgische gedachte. Geen gevoel, maar een gedachte, en ik ben hem vergeten. Het zal wel iets te maken hebben met de late jaren negentig, toen ik af en toe met de trein van Franeker naar Harlingen ging, als het heel slecht weer was. Het doet er niet toe.
Wat er toe doet is dat ik steeds vaker, ook op deze weblog, last heb van nostalgie. Ik vind dat eigenlijk een beetje vervelend, en dat misschien vooral omdat nostalgie heel lekker is. Lekker, maar ook een teken van naderende ouderdom. Van louter toekomst kleurt het leven langzaam naar een midden met een groot verleden.
Nou, zo kan het wel weer. Waar gaat het eigenlijk over? Help!