Denneappel

Het mooie en geheel naar waarheid opgetekende verslag dat Michiel in pixels deed verschijnen heeft een aardige voorgeschiedenis: vrijdagmiddag fietste ik goedgemutst naar de tabaksboer waar ik vroeger nog weleens een pakje shag en een kaartje voor de Kuip kocht. Verstand en seizoenskaart brachten de bezoeken terug tot een schrijnend minimum, maar de even vriendelijke als indrukwekkende eigenaar van de zaak herkende me direct. En hij kon wel raden wat ik kwam doen. En het was heel erg tevergeefs, want in heel Den Haag lagen de seizoenskaarten al rijen dik te wachten naast de ticketbox. Ik kreeg het advies om in Amsterdam een kaartje te gaan halen.

Ho, dit moet ik uitleggen. Om negen uur begint de verkoop. Op elk verkooppunt, waar er zo'n duizend van zijn, worden seizoenskaarten door het apparaat gehaald, negen achter elkaar. Het apparaat begint kaarten uit te spuwen. Na de eerste run van negen kaarten zijn er theoretisch een kleine 9000 kaarten verkocht. Dat duurt iets meer dan een minuut. Dan volgt een tweede run, en eventueel een derde. In Den Haag bleek het vrijdagmiddag niet meer mogelijk om in een eerste of tweede run te zitten.

Ik ging maar eens bellen met ticketboxen in Amsterdam. De eerste vertelde dat er al meer dan tien seizoenskaarten bij de kassa lagen. De tweede, in Amsterdam Noord, had ongeveer hetzelfde verhaal. Ik zei dat ik het wel raar vond dat er zoveel Feyenoorders in Amsterdam zaten, waarop de man vertelde dat hij voor elke thuiswedstrijd in Rotterdam toch een kaart of vijftien verkocht. Mijn enthousiasme over zoveel voetbalverstand drukte hij vervolgens de kop in met de gedenkwaardige woorden: "Geen misverstanden. Dit is een Ajax tabakszaak."