Kafka

De Kafka-avond eindigt in de Stadsschouwburg met twee verrukkelijke eenakters als toetje, maar het hoofdgerecht wordt opgediend in het kleine literaire theater Branoul. Bob Schwarze speelt De gedaanteverwisseling, in de regie van Manon Barthels. Een lange monoloog in een aantal korte en zeer doeltreffende scènes. Bob timmert halverwege naar hartelust op één van de toneellampen; ik dacht aan vliegjes, om op te eten, maar na afloop vertelt hij dat het ding hinderlijk aan het knipperen was. Niets van gemerkt. Maar het mooiste zit in het toneelbeeld, dat ook van Manon is: tegen de achterwand is een witte sofa geplakt. Als Bob er voor de eerste keer opklimt gaat hij er zodanig op liggen dat er een plaatje ontstaat van iemand die op zijn gemak op een sofa ligt, maar dan van bovenaf gezien! Het maakt het mogelijk om in een volgende scene van de sofa te springen om staand voor het publiek met je zuignapjes aan het plafond te hangen. Het publiek zit afwisselend achter de vierde wand en boven het plafond. Simpel, doeltreffend en briljant gevonden: je hangt gewoon een sofa aan de muur.