Kledingwinkel

We hebben afgesproken om vier uur in de Slegte. Willemijn staat achterin, bij de poëzieafdeling. Er ligt een bundel van Vroman, voor een prikje. Hebben we die? We weten het niet. We hebben teveel.

We lopen de winkel uit, slaan rechtsaf en blijven enkele meters verder stilstaan. Waar gaan we eigenlijk heen? We gaan naar We. Vroeger was dat Hij, en daar hadden ze broeken die bijna lang genoeg waren. Lang genoeg is niet voor gewone mensen.

Ik zeg: "Waar is in deze stad de We?"

"Goeie vraag" zegt Willemijn en tuurt de straat uit, eerst naar links dan naar rechts, Dan draait ze zich om en wijst naar de grote winkelpui waar we al een minuut voorstaan.

"Daar!"