Bocca della verita

Het miezert, maar dat deert ons niet. We beklimmen de Aventijn en loeren door het sleutelgat. We dalen weer af en bedenken ondertussen een toneelstukje; Joke (Ht) speelt de schone jonkvrouw, J is de jaloerse echtgenoot en L is de mooie minnaar. Bij de Bocca speel ik de verteller: er was eens een schone jonkvrouw met een even rijke als saaie man. Het duurde dan ook niet lang totdat de schone dame een minnaar had. Natuurlijk rook de echtgenoot onraad. Hij sleurde zijn vrouw naar de Bek van de Waarheid en vroeg haar of ze ooit een andere man gezoend had. Op dat moment stormt uit het publiek de galante L naar voren om Joke een dikke pakkerd te geven, zodat zij theatraal kan uitroepen: Behalve door deze onbekende ben ik nooit door ander gezoend dan door jou.
Helaas kon Joke haar hand niet in de muil steken, want het hek zat dicht. Overigens wil het verhaal dat de Bocca na deze niet gelogen leugen zo van slag was dat hij niet meer bijt. Een schizofreen stuk steen.