Hiddink
De pompende armgebaren bij elk doelpunt en vooral bij het laatste fluitsignaal worden hem kwalijk genomen. Ik snap dat niet. De man is bondscoach van Rusland. Als je dat verraad vindt had je het hem kwalijk moeten nemen op de dag dat hij zijn contract tekende.
Natuurlijk is Hiddink blij met zijn overwinning. Wie de vage nationale trots stelt boven het maandenlang intensief werken met een groep van nauwelijks meer dan twintig jongens, leuke jongens, begrijpt niet wat coach-zijn is. Wat nou Oranje? Fuck Oranje!
Ik ben trots op Guus. Hij heeft van een team van systeemvoetballers binnen de korste tijd een elftal van fantasierijke durfallen gemaakt. Goed gedaan.
En nu verder en voort. Hup Guus!
Ik ben voor Rusland.
posted by Frank Blaakmeer at 23:57
9 Comments:
Met je witte shirt. We doen Advocaat tekort. De Russen voetballen zoals Zenit, met de spelers van Zenit. Twee ex-bondscoaches doen ons de das om. En Hiddink had best, al is het maar voor de vorm, voetbal is emotie, mogen getuigen van enigszins gemengde gevoelens. Dat heet chic. Heel wat mindere goden zijn hem daarin voorgegaan.
Onze schoolleiding heeft gewoon Van Basten omgekocht, om de diploma-uitreiking van a.s. donderdag te redden... :(
Dé vraag is natuurlijk hoe het mogelijk is dat dit Nederlands elftal in één klap zo kon terugvallen. Hoe konden de magie en supervorm van die eerste twee weergaloze wedstrijden - wat nou: 'Fuck Oranje!' - zo plotseling weer uit het team verdwijnen; kon Oranje zó opzichtig de geest geven? Dat nu ook de derde winnaar van de groepsfase is gesneuveld, lijkt toch wel te bevestigen dat zo'n vroege kwalificatie voor de kwartfinales, waardoor die laatste wedstrijd er niet meer toe doet, funest kan zijn.
Maar er is nog iets anders: het ging de laatste dagen bij Oranje wel erg vaak over 'het dode dochtertje van Boulahrouz'. Dat is, hoe tragisch ook, persoonlijk leed dat ook persoonlijk had moeten blijven. Door daar het hele team bij te betrekken, maak je dat leed tot iets wat ineens de héle groep treft. En door om die reden ook nog eens met rouwbanden te gaan spelen, verhef je het zelfs tot een soort van nationale ramp. Dat is het natuurlijk volstrekt niet. Door een dergelijke collectieve steunbetuiging creëer je het gevaar dat je de sport gaat relativeren: Ach, er zijn ergere dingen in het leven (dan verliezen). Ik heb zo het idee dat met dat collectief betoonde rouwbeklag de 'winning mood' uit het team verdween. Jammer, jammer, want met de vorm van die eerste twee wedstrijden was dit Oranje gewoon over de - feitelijk helemaal niet zo spectaculaire - Russen heen gewalst en was het Europees kampioen geworden.
Maar ja, een kunst die Oranje ook weer moet leren: de juiste wedstrijden winnen en de juiste wedstrijden verliezen. Het Oranje van 1988 begreep dat wel.
Hopelijk wordt nu Italië Europees Kampioen. Dat zou dan een kampioenschap zijn met een fraai Oranje randje... Véél mooier dan van een Russisch team met een Nederlandse coach die, zoals Beute terecht opmerkt, best wel wat mindere goden had kunnen volgen (gezien hoe de Poolse Duitser Podolski juichte na zijn goals tegen Polen? Dát is van een klasse waaraan het onze Achterhoeker duidelijk nog ontbreekt).
Oh ja Blaak, nóg een reden om voor Italië te zijn: ook bij mij keert de Eeuwige Stad nog steeds terug in mijn dromen.
Soedish Vn
Vandaag (=zondag) kreeg ik een mail van bol.com:
"Wint Nederland het EK? Stem en win."
Toch wel geniaal van bol.com....
Ik ben t eens met mr be en mr vn over de zwarte bandjes... bij mij viel t op dat zelfs de toeschouwers verbazend weinig zongen :O En ik ben geen voetbalkenner maar t zag ernaaruit dat nl heel sloom en twijfelachtig speelden. Depressief. Zwarte kleren en accesoires bij wedstrijden en dergelijken brengen trouwens ook ongeluk in chineze cultuur... En ik denk dat het moraal en 'mood' veel uitmaakt bij de nederlanders. Ik wil best geloven dat nl's 3 geweldige wedstrijden (Zwaar) werden beinvloedt door de tienduizenden nederlanders die elke training bekeken. Trouwens wel jammer voor v.d. sar... Maar alsnog een fraai einde van de carriere, 3 prachtige wedstrijden! Al was het einde van de einde wel erg deprimerend.
Overduidelijk geval van onderschatting... Volgens mij heeft die Van Basten er geen seconde met zijn spelers over gehad hoe ze Pavlyoechenko en Arsjavin zouden bespelen. Tactisch was het allemaal erg zwak. Iemand die opstaat en het rechtzet, tsja, we weten dat we die niet hebben. Achteraf makkelijk praten, maar zo simpel als Hiddink het heeft uitgedacht, had Nederland natuurlijk ook kunnen doen. Gewoon die centrale verdedigers vrijlaten in de opbouw, wat naar achter leunen.
Tel uit: Nederland maakte 10 goals dit EK. Daarvan drie uit een doodspelmoment, en zes uit een counter. Maarja, toch maar proberen het spel te maken, zonder spelers die ook maar enige actie in huis hebben. Dan wordt het statisch. En ook slim van Marco: Rechtsbenige Affelay op links, en linksbenige Van Persie op rechts. Tel daarbij Sneijder en Van der Vaart op, die ook altijd naar het midden kruipen en de bal in de voeten willen, en een spits die afhankelijk is van goede aanvoer, en je creeert geen kansen meer.
En zo kan je nog doorgaan over het middenveld, verdediging... etc.
En dan nog zeuren over een coach die weer eens een wereldprestatie levert en zich dan zou moeten inhouden... Das nog zwakker dan het Oranje zaterdag.
Stiekem moet marijn coach worden.
Sylvain Ephimenco vandaag (24-6-08) in Trouw:
'Een kind in wording na vijf maanden verliezen is een vreselijk privédrama. De solidariteit die de gehele selectie met de getroffenen toonde, was dan ook hartverwarmend en zelfs voorbeeldig. Helaas is men veel te ver gegaan.
Na de eerste publiekelijke steunbetuiging en bezoek aan het ziekenhuis waar de vrouw van Boulahrouz lag, hadden trainer en spelers het pijnlijke drama weer in de privésfeer moeten laten rusten. Dit is niet gebeurd. Opgezweept door een meute journalisten, ongetwijfeld allemaal zeer feminiene en zeer zorgzame vaders, liet de KNVB het leed van Boulahrouz tot een bijna nationale ramp verklaren. Het meest ongelofelijke hierin was de beslissing om een zwarte armband te dragen. Op het moment dat het nationale elftal al zijn mentale kracht nodig had om het keiharde gevecht met Rusland aan te gaan, koos het voor rouw.
Oranje kwam het veld op als een getraumatiseerde groep, al bijna verslagen, die de gehele wedstrijd met hangende schouders speelde. Ik ben geen psycholoog maar het lijkt me dat een dergelijke mentale voorbereiding de ergste is die je je kunt indenken. De KNVB en de trainer grepen niet in. De KNVB vertelde de spelers niet dat er een tijd is voor vertederende solidariteit en een tijd om als meedogenloze krijgers het doelgebied van de tegenstander te veroveren.'
Ik geloof dat ik het hier erg mee eens ben.
Soedish Vn
En toen was rusland eruit! Al vraag ik me af of we hadden kunnen winnen van spanje... en waarom hadden die russen de nederlandse vlag op hun shirt staan?
Een reactie posten
<< Home