The Wind (1928)

In Victor Sjöström's The Wind gaat Lillian Gish, in de rol van Letty, van het veilige Virginia naar de door constante zandwinden geteisterde vlakten van Texas. Ze past er niet en verstoort het familieleven van de neef die ze bezoekt. Cora, de vrouw van de neef, zegt haar tijdens een rit met een koetsje de wacht aan: terug naar Virginia of trouwen met een plaatselijke meneer, maar in elk geval mijn huis uit. Letty vraagt hoe dat dan moet; ze heeft geen geld en geen huis om naar terug te keren. Cora antwoordt:



Na de titelkaart zien we het gesprek tussen de vrouwen nog heel even doorgaan,



dan volgt een snelle fade-out. Na een seconde of drie zwart beeld volgt een fade-in naar een close-up van de handen tijdens de bruiloft:




Dit is een heel mooi voorbeeld van een ellips waarbij zowel tijd als handeling wordt weggelaten, terwijl er toch iets gebeurt en bovendien een vorm van suspense ontstaat: wie is de gelukkige?

Verderop in de film vinden we een voorbeeld van een nog mooiere ellips waarbij een gebeurtenis wordt verteld via een verder onbeduidend effect van die gebeurtenis:

Cora heeft tot haar eigen verbazing en misschien per ongeluk haar aanrander in de borst geschoten. Ze lijkt nauwelijks te weten wat een revolver is ...



Haar aanvaller weet dat heel goed. Hij is vooral verbaasd dat ze echt geschoten heeft. Hij blijft even rechtop staan en valt dan het beeld uit, de camera op ooghoogte achterlatend:



In plaats van te snijden naar een beeld waarin hij op de grond valt snijdt Sjöström naar een beeld van twee slordig gestapelde borden:



Tijdens dit korte shot zien we hoe het evenwicht opeens verstoord wordt, zodat de borden in elkaar schuiven:




De man heeft met een doffe bons de houten vloer bereikt. We zien dat niet en toch zien we het.

Heel mooi!

(De belangrijste film uit Sjöströms Amerikaanse periode is integraal op internet te zien; tik in You Tube de zoektermen Wind en Sjöström in en voila!)