Mass moving

In 1969 riepen Raphaël Opstaele (Raf) en milieuactivist Bernard Delville een kunstenaarsbeweging in het leven die geen beweging wilde zijn. Alle prietpraat van de politiek verziekte jaren zeventig werd door de mannen gebezigd: we zijn geen groep, er is geen hierarchie, kunst moet een politieke betekenis hebben, anders is het decoratie, etc etc. Ondertussen knokten ze elkaar de tent uit, vielen projecten ten prooi aan grenzeloos amateurisme en maakten ze het ene meesterwerk na het andere.

Het hoogtepunt is wel de reusachtige cocon op het San Marcoplein in Venetië waarin tienduizenden vlinders uit hun poppen worden verwarmd om vervolgens over de stad te fladderen. Op de foto is de bus op duizend voeten te zien, die tijdens een autoloze dag door Brussel werd gedragen. Reizigers moesten een kaartje kopen om mee te mogen doen. Het politieke statement achter de actie is verbleekt. Wat overblijft is een ludiek spel waar het plezier van afspat. In de prietpraat van tegenwoordig: beter!

Behalve de verblijdende projecten zijn vooral de onderlinge verhoudingen tussen de leden van Mass moving interessant. Menselijk gedoe is niet gebonden aan de jaren tig, maar blijkt van alle tijden. Het verhaal van Mass moving eindigt in vuur en wraak. Het verhaal van Raf en Bernard niet. Mooi.

Vanavond om twintig over elf bij Canvas. Kijken of opnemen. Doen!