Vannacht

Het was een soort vakantiepark. We hadden een huisje. Wie de anderen waren wist ik niet. Buiten was gevaar, van semi-bovennatuurlijke aard. Er lag een voorwerp op het toilet dat er dan weer wel en dan weer niet lag. Ook in een slaapkamer dook het op. Een klein pakje zonder duidelijke inhoud. Heel gevaarlijk allemaal. Ik was alleen en keek in de nacht naar buiten zonder het te durven.

Overdag gingen we wandelen. Het was nu duidelijk dat het gevaar van een veldje net buiten het bos kwam. Daar waren stenen standbeelden waar een magische en makkelijk verkeerd gebruikte kracht van uitging. Toen Willemijn en ik bij het veldje kwamen bleken de stenen beelden vervangen door acteurs. Half-doden moesten ze voorstellen. Ze lieten met zich praten, vriendelijk. Onder de laag beleefdheid vermoedden we iets ongrijpbaars. Ik was blij dat ik hier vannacht niet was.