Blunder

Al dagen worden we lastiggevallen door een even vastberaden als bijtgrage vijfdeklasser die onze grootste blunder wil noteren. We hebben het er maar moeilijk mee. Zoals een niet nader te noemen collega vandaag opmerkte: "Ja, mijn huwelijk, maar dat ga je toch niet in de schoolkrant zetten!"

Blunders ter publicatie. Volgens mijn woordenboek is een blunder een domme fout of een grove miskleun. Daar gaapt nog wel wat licht tussen; domme fouten maak ik elke dag. Grove miskleunen ook? Mwah. Eens per maand roept een brugklasser tegen me, als ik weer eens een dom rekenfoutje heb gemaakt, of opbiecht dat ik ook niet weet hoeveel zeven keer acht is: "en dat noemt zich wiskundeleraar." Vreemd genoeg altijd in die bewoordingen: "en dat noemt zich ..."

Bij een grove miskleun moet je toch op zijn minst schade berokkenen aan anderen. Ik houd mijn mond. Ik verzin wel iets schattigs voor in de schoolkrant. Een variant van zoekt naar het paard en zit er op. En verder heeft niemand er een moer mee te maken. Ik bedoel, ik ben toch geen exhibitionist! Ik heb geen blog of zo!