Krimp

Als de tijd steeds sneller gaat kan de ruimte niet achterblijven. Wat doet de ruimte met de tijd? Of beter: wat doet de tijd met ruimte?

Vroeger speelde ik vaak bij Karel thuis. Zijn ouders dreven een winkel in alles wat met slapen te maken heeft. In het huis boven de winkel waren achter de slaapkamers een soort kruipruimtes. Vanuit één van die halfhoge gangen kon je zelfs een balk bekruipen die over het systeemplafond boven de winkel liep. Door kleine openingen in het plafond konden we de klanten inspecteren. Hele grote ratten waren we, op het plafond.

Piepklein waren we nog. In de tuin maakten we op zaterdag steevast een stad van alle dozen uit de winkel. Als we waren uitgespeeld met de autootjes in het zand van de stad ging de fik er in, soms met dinkey-toys en al. De tuin was immens en bood plaats aan verschillende buitenlanden waar avontuur was. We bouwden auto's en boten en hadden een hut.

Na de lagere school verloor ik Karel uit het oog. Jaren later ben ik nog één keer terug geweest in het huis. Boven moest ik bukken.

Tijd gaat sneller, ruimte krimpt.