Stellet Licht

Natuurlijk is Stellet Licht vergeleken met Bresson, Bergman en Dreyer. Maar de religie die vlak onder de oppervlakte ligt komt nergens echt boven. Het is niet zozeer religie waar het over gaat. Het gaat over mensen. Het gaat in film zelden zo echt over mensen als in Stellet Licht.

Daarom is het meer Tarkovsky dan al die anderen, die gestrengen. Voller, ondanks de leegte van de vertelling en de woestijn. Kijk naar de prachtige scene waarin de familie een gezamenlijk bad neemt:




Als dit geen prototypisch Tarkovsky-beeld is! De herinnering aan de jeugd is er één van raadsel en geluk. Er was aarde en vuur en lucht en vooral water:




Stellet Licht zet mensen in ruimte. Dat klinkt vroom en flauw, maar uiteindelijk is het wat film is, wat film moet doen. Mensen in ruimte, niet meer, vooral niet meer. Het is te vaak meer. Film is dans en architectuur. Een verhaal is niet nodig. Poëzie wordt het vanzelf.

Stellet Licht is het zeldzaam soort film dat je op afstand houdt en zodoende het hart doorboort.