Vagant

Het jaarlijkse jeneverfeest van Marijn, filosoof, koningsgezind, jeneverist, Feyenoorder, mens, vijfendertig maar liefst, dat feest dat heeft zijn ultieme bestemming gevonden. In De Vagant in Antwerpen verzamelen zich allen die dorsten naar kennis en wijsheid. In de kelder van de kroeg worden we bedolven onder de woorden van de uitbater. Hij kan er mee overweg, met woorden.

Als de glaasjes komen blijkt hoe knieperig ons volkje is. Waren we de afgelopen jaren gewend om in Nederland op proeverijen aan piepkleine vingerhoedjes te nippen, hier staat gewoon een borrel, een volwassen, uit de kluiten gewassen, trotse pikketanus. Verdwenen is ook de kinderachtige uitstalling van met roze smaakjes aangelengde wijvendrankjes. Ga weg met je pruimenbloesem. Drank willen we hebben.

Vijf keer achter elkaar, in snel tempo. Vijf keer jenever van een kwaliteit waar de vaderlandse jonge-klare-klokker niet eens van durft te dromen. Als aan het eind de koning die Balegemse heet zijn rechtmatige plaats op de troon heeft opgeeist, spoeden we ons naar de winkel om een fles aan te schaffen. Naar verluidt is de jarige er in geslaagd zelfs de internationale trein tussen Brussel en Amsterdam in een café te veranderen. Alles in het nette natuurlijk. Maar die kleine plastic glaasjes, dat was toch echt voorbedachte rade.