Zelfreferentie

Toen Jacob voor de eerste keer promoveerde bestond de bij het proefschrift gevoegde lijst met stellingen zoveel mogelijk uit zelfreferentiële uitspraken. Ik herinner me vooral de laatste: Het enige criterium voor de kwaliteit van de laatste stelling bij een proefschrift is of deze al dan niet de landelijke pers haalt.

Zelfreferentie is lekker. Wie in Den Haag een plattegrond van Den Haag uitspreidt zorgt ervoor dat er precies één punt op de kaart is dat naar zichzelf verwijst. Dat soort gedachten kietelen van binnen. Ja, meer, een beetje naar rechts, wat lekker zeg.

Vandaag vond ik een hele mooie, op de onvolprezen website Strange Maps. Een kaart van Nieuw Zeeland, het land van de lange witte wolk, in de vorm van een lange witte wolk.

Wat zegt u? Nee, de NRC liet het jammerlijk afweten.