Gert Sennema

Michiel tekst me om achttien uur éénenveertig:

Luister naar onze vriend uit het hoge noorden en vind T is zo aans héél goed. Zou hij veel naar Vlok Nel luisteren?

Later zet ik het op en hoor Gert Vlok Nel in de bard van het Westerkwartier. Ja, ik denk dat Gert Sennema wel eens wat van Vlok Nel beluisterd heeft. Of zijn er andere sluipwegen? André, talk to me!

Dit moet ik uitleggen.

Ruim een week geleden was ik ontvoerd. Het hoogtepunt van de wederrechtelijke vrijheidsberoving was een bezoek aan het atelier van Gert Sennema, beeldhouwer en bard te Grijpskerk. In de auto er naartoe, met tijd genoeg voor trage omwegen, draaide André alvast zijn cd Zo mag t weden en vroeg of ik het wat vond. Ik vond het prachtig.

Even later zong Gert zelf drie liedjes van zijn cd voor ons, gezeten op een barkruk in de woonkamer van zijn atelier. Een kruik zeer oude jenever ging rond. Op een kastje een foto van Atatürk boven een eeuwenoude menselijke schedel. Uit het raam achter de vliegenvanger het kale uitzicht over de velden.

Even later gaan vier Hagenezen naar huis met een cd uit het Westerkwartier. Gert, als je dit leest, je wordt gewogen en heel zwaar bevonden. En je kent Vlok Nel toch wel?