Secondenlijm

Wanneer de zondvloed langskomt moet je improviseren. Brei een zwemvest, klei een ark. Collega Goossens weet raad. Hij verzint toneelstukjes voor drie personages. Alle drie krijgen een wat merkwaardige identiteit en moeten daar vragen over beantwoorden. Dat gaat dan bijvoorbeeld zo:

Nou (alles tussen opeengeklemde kaken uitgesproken), ik ben een nijlpaard dat zijn mond niet meer open kan doen. Dat komt omdat ik altijd alles opeet. En tja, als er dan per ongeluk een tube secondenlijm tussenzit, dan krijg je dus dit.

De ene vondst is nog mooier dan de andere. Gevoel voor absurditeit, zou dat een kenmerk zijn van intelligentie?