Zorgvlied

Het zal een jaar of dertig geleden zijn. Om lid te kunnen worden van de Nederlandse Toeristen Kampeer Club moest je een ballotage ondergaan waaraan een aantal beoordelingen waren verbonden. In november deed ik derhalve mee aan een werkkamp op het terreintje bij het Drentse Zorgvlied, vlakbij Appelscha. Het regende. Ik zette mijn tent op en ging werken aan de houtwal, samen met een tiental gearriveerde leden. Eén van hen was best bereid om te constateren dat ik mijn tent netjes had opgezet. De beoordeling was in orde.

Toen de avond viel, om een uur of vijf, besloot een ieder huiswaarts te gaan. Ik niet, ik vond dat ik moest kamperen om de ballotage te voltooien. Alleen en eenzaam bleef ik achter in de stromende regen. Op het terrein stond behalve mijn tentje ook een grote werkkeet. In de keet lag precies één boek, met de mooie protestantse titel De korte straat is een nette straat. Ik zette me aan mijn lectuur. Het boek ging over abortus, dat het niet nodig is. Als je maar van mekaar houdt en zo. Een liefdevol boek. Ik las het in een paar uur uit en ging in mijn tent liggen luisteren naar de regen.

Gisteravond, voordat we naar Shakespeare gingen in Diever, ontdekten we de boekenkast van het terreintje. Zou De korte straat is een nette straat er nog staan? Nee, die stond er niet. Uit de beperkte voorraad trok ik een klein pocketje tevoorschijn, voor in de trein terug. Ian Fleming, Casino Royale. Niks nette straat.

Het was leuk, Zorgvlied. Morgen naar Sorghvliet. Ook leuk.