Een beetje Kant

Ik lees een artikel van Daniel Morgan, getiteld Rethinking Bazin: Ontology and Realist Aesthetics en val van mijn stoel van verbazing. Dat we ten alle tijde moeten strijden tegen de interpretatie van kunst, daar was ik al van overtuigd. Ik overdrijf slechts licht. Leve Susan Sontag, al is ze dood.

Maar nu de even dode en springlevende Andre Bazin. Zijn realisme van het filmbeeld, aldus Morgan, is niet te analyseren in semiotische termen. Natuurlijk, het filmbeeld is net als elke foto een index, maar dat is niet waar het om gaat.

Dat is niet waar het om gaat! Geen semiotiek!

Het filmbeeld is altijd nu. Omdat het beweegt. Metz zei het al, voordat ook hij verdronk in de golf van semiotische mode, maar ik sliep.

Uit dogmatische sluimer gewekt.