Landschap

Vaak heb ik gedroomd over een landschap achter het straatje waar ik geboren en getogen ben. Aan de overkant van de weg loopt een breed pad een licht heuvelend terrein in. Na een paar honderd meter maakt het pad een bocht naar links. De lage heuvels, niet meer dan een meter hoog, maken plaats voor een vlakte met hier en daar water. Dan buigt het pad weer naar rechts en begint het landschap echt te heuvelen.

Vaak stopte mijn verkenning van het land temidden van deze heuvels. Soms ging ik verder en ontdekte vlak achter de heuvels een onbekend deel van het dorp, modern, met veel metaal in de strakke gevelpartijen.

Lag het landschap misschien aan de overkant van de Angelsloërdijk, alwaar het Oude Ziekenhuis stond te verkommeren tussen het wassende groen, in afwachting van de slopershamer? We dwaalden er rond alsof het allemaal van ons was. De grote ramen van de barakken van het Ziekenhuis vielen rinkelend aan diggelen.

Al jaren droom ik niet meer van het landschap. Waarom niet? Wat is er veranderd?