Amazing Mazda

Wat te doen, wat te doen. In Engeland stonk de Mazda opeens gruwelijk naar benzine. Rijden met de raampjes open dan maar. Na een dag was de stank weg. We hadden getankt in een dorpje in het midden van nergens, dat wil zeggen, we waren getankt, door een jongeman die er enigszins hulpbehoevend uitzag, qua een stukje mentale weerbaarheid. Je verwacht toch dat de pompbediende, hoe gemankeerd ook, de tankdop er weer een beetje netjes opschroeft. Niet dus.
Hoe komen die verrukkelijke luchten dan in het interieur vraagt u zich nu natuurlijk af. Welnu, sinds een maand of twee zit er een gat links in de kofferbak, vlak onder de tankdop. Niet groot, maar je kunt de straat zien. Daar hebben benzine-moleculen geen moeite mee. Hup de kofferbak in, hup via de achterbank regelrecht naar de inzittende neusgaten. Mmmm, is deze auto nog te vertrouwen? Het gaat nergens over, maar de al eerder gezaaide twijfel (gat in de kofferbak, claxon kapot, banden aan vernieuwing toe, apk in het verschiet, moetende bezuinigen, ergo moetende de auto de deur uit doen) kreeg de omvang van een prettige zekerheid .
Wachtend op de boot in Dover begon het te regenen. Raampje dicht dan maar. Doe het lekker zelf zei de Mazda, ik ben nu even gewoon een beetje stuk, ok? Goed, prima, duidelijk. De auto moet weg. We kunnen het vanwege duurdere hypotheek en toegenomen studiekosten voor Anna sowieso niet meer betalen. En welke rekeningen liggen er eigenlijk op de mat bij thuiskomst?
Er zat inderdaad een rekening in de telefoon bij thuiskomst. We krijgen geld, veel geld voor ons doen. Willemijns stiefmoeder, de vriendin van haar vader zaliger, heeft besloten dat ze niet langer gebruik wil maken van het vruchtgebruik van vaders centen. Stuur maar naar de kinderen. Er zijn slechtere berichten. We kunnen de creditkaart aflossen, nog wat andere schulden aflossen, de limiet van de bankrekeningen op nul zetten in plaats van op min zoveel, en we kunnen op termijn gewoon een nieuwe occasion kopen. En dan is er nog geld over. Wat zegt u vriendelijke garagehouder? 5000 euri? 6000 euri? geen enkel probleem meneer! Doet u mij maar een Saab 900, of de prachtige BMW 5 van het vorige model. Op lpg graag. Nee, dat is dagdromerij, natuurlijk koop je gewoon een japanner, want die kosten bijna niks in onderhoud. Zoek zoek, kijk kijk, en 'then it hit me': ik heb al een japanner. Achttien jaar oud, 180000 op de teller, en aan serieus onderhoud toe. Op het internet wemelt het van de berichten over de door garagebedrijven gehate 626 uit 1988 (geen cent aan te verdienen): die krengen doen moeiteloos meer dan 400000 kilometer, zonder enige revisie aan de motor. Laat het eens één duizend euri kosten om de Mazda weer in glansstaat te brengen. Laat het ding desnoods helemaal overspuiten (roest hier en daar) en zet er vier nieuwe banden onder. Waar hebben we het dan over? Tweeduizend euri? Dat is nog lang geen vijfduizend. En dan kan het ding nog jaren mee. Of niet? Of niet, maar dat geldt voor elke bak die je voor vijf moderne ruggen aanschaft, want die hebben ook allemaal twee ton op de teller. Wat te doen? Morgen naar de garage voor advies. Maar ik weet de uitslag. Als mijn berekeningen kloppen blijft de Mazda. Het is een heerlijke auto. Toen we hem kregen vond ik hem spuuglelijk, maar gewenning brengt inzicht: eigenlijk is mijn Ferrarirode 626 coupé ook een mooie auto. Job kan tevreden zijn (dat leg ik morgen uit): de Ferrari blijft. Denk ik, nu. Toch? Of niet? Ik twijfel dus ik ben.