Reiziger, bijna

De verwording neemt bedenkelijke vormen aan. Ging men vroeger op vakantie met een slecht functionerend rijwiel, een lekke tent en een sputterende primus, heden deze dag vertrekken wij naar het perfide Albion met de computer op de achterbank. Het moet toch niet gekker worden!
John Trapp mailde op mijn vraag of wij de komende twee weken in zijn huis ook van internet gebruik zouden kunnen maken blijmoedig ja. Hoef je alleen maar de providerdingen te installeren, wachtwoord achter in het schrift dat ik er bij leg. Tja, John heeft dus een laptop, en die is mee op reis. Ik heb geen laptop. Jammer. Het absurde idee om de iMac gewoon mee te nemen flakkerde een moment door mijn brein om onmiddellijk uit te doven. Dat doe je niet. Totdat ik bedacht dat er maar één ding in dit huis staat dat ik na een grondige inbraak echt zou missen. Aha!
Als het een beetje wil lezertjes, blogt uw scribent vanaf morgen gewoon door, maar dan vanaf de overkant van de kleine plas. Hoort u niets van mij, dan is de installatie mislukt. Vul dan het plaatje zelf maar in: wij touren tussen hoge heggen door licht glooiend landschap van pittoresk dorp naar dorp. We varen traag over de rivier de Cam, struinen door boekwinkeltjes, eten fish and chips, en maken onze eigen jam. Jammie!