Versnelling

In het verhaal "The new accelarator" van de bijna vergeten H.G. Wells (de auteur van 'War of the Worlds' en 'The Time Machine') maken we kennis met een zonderlinge professor die een middel heeft uitgevonden dat het leven versnelt. Het gevolg is dat degene die het inneemt zijn omgeving opeens stil ziet staan. Een bij vliegt nauwelijks merkbaar met zijn vleugels klappend bijna stationair. De twee hoofdpersonen die het middel hebben ingenomen moeten uitkijken dat ze niet te snel bewegen, aangezien dat voor aanzienlijke verhitting zorgt.
In de matige tv-serie 'Heroes' zag ik het verhaal vandaag terug; Hiro, een nogal komische Japanner, is in staat om de tijd helemaal stil te zetten, een miniem en tegelijkertijd kolossaal verschil met het vertragen van Wells. Hiro wil het liefst een superheld zijn en zijn merkwaardige vermogens alleen ten goede aanwenden, maar als zijn vriend in het casino al hun geld op nummer 23 ingezet heeft zet hij de tijd stil en legt het nog boven de markt zwevende balletje in het juiste vakje. Zonder moeite. Volgens mij moet het heel zwaar zijn, dat zwevende balletje, maar vooruit.
Om de associatie helemaal af te maken: ik herinner me vaag een discussie van jaren geleden waar in elk geval Rudy Kousbroek (in één van de Anathema-bundels?) aan meedeed. Het ging over Vasalis' gedicht 'Tijd', dat begint met de regels:

"Ik droomde, dat ik langzaam leefde...
langzamer dan de oudste steen.
Het was verschriklijk: om mij heen
schoot alles op, schokte of beefde,
wat stil lijkt.

Volgens Kousbroek is dit fout. Iemand die langzaam leeft ervaart de tijd als stroperig in plaats van snel. Volgens mij kan het allebei, en ligt Vasalis' gedachte meer voor de hand: iemand die langzaam is komt overal later aan. Bovendien kiest Wells ook voor de Vasalis-variant: wie accelereert ziet alles stilstaan. Ergo: wie vertraagt ziet alles flitsen.