Gluton

Het lijkt er toch een kwart seconde verdacht veel op dat er een potje Gluton in beeld is. Willemijn en ik, samen bijna een eeuw oud, veren tegelijkertijd verheugd op: Ruik je dat? Gluton!
We kijken naar een kinderfilm. We schamen ons niet. 'Het paard van Sinterklaas' is in de gids aangekondigd als een viersterren- film. De film gaat helemaal nergens over en blijkt een charmant rommeltje. En er schuift een potje Gluton voorbij. Een potje Gluton! Tegenwoordig is het nergens meer te krijgen, maar het stevig smeerbare goedje heeft decennia lang voor kleuterplezier gezorgd. De Gluton generatie moet wel buiten proportie veel lijmsnuivers hebben voortgebracht. Wat rook dat goedje lekker zeg. Later was er ook nog de ouderwetse solutie voor het plakken van je fietsband, ook al zo'n verslavend geurtje. De Gluton generatie. Is er al een club voor? Op zondagmiddag samen snuiven aan zo'n wit potje? Ik word lid. Ik rook niet meer, en je moet toch wat.