Keller over Fens

Wat een prachtige gelaten sfeer van oude mannen onder elkaar. De slecht, of juist bijzonder goed, getimede documentaire van Hans Keller over Kees Fens ademt in beeld en tekst verleden tijd. Het mooiste shot, in het begin, toont hoe achter de bolling van de brug in Amsterdam steeds weer de hoofden van de fietsers verschijnen. Het is een beeld dat lijkt weggelopen uit een film van Bert Haanstra. Het is een jaren zestig beeld.

Even eerder is het Amsterdam van de jaren dertig teruggeroepen via een simpel shot van een raampartij in de pui van een woning. Wat is het toch eenvoudig; zeg jaren dertig, toon een raam, en voila, we kijken ver in het verleden.

Terug in zijn buurt van vroeger, veilig, vertrouwd. Het is de buurt die mijn thuis is geweest.

Verleden tijd.