Omleiding

Het vliegtuig landt in Luik. Dat is verkeerd. Hoe verkeerd dat is, daar ga ik u niet mee lastigvallen.

De groep is opgesplitst in drieën. Wij zijn in Charlerois, vraag niet hoe het kan. Het is het midden van de nacht. Onze groep gaat de gestranden in Luik redden, maar dan moeten we Luik wel vinden. Onze chauffeur heeft geen kaart en geen tomtom.

We rijden het vliegveld af en volgen de bordjes die richting snelweg leiden. Ja, de snelweg naar Charlerois en Brussel. We draaien. en passeren het vliegveld opnieuw. We slaan rechtsaf, de goede kant op. De weg loopt dood. We draaien en keren en rijden en passeren opnieuw het vliegveld. Het is donker en de Belgen houden niet van wegwijzers. Luik, dat weet toch iedereen.

We naderen een rotonde. Ik zie in een flits dat we links moeten naar Luik. De chauffeur heeft het niet gezien, maar hij gelooft me. We doen ons driekwart rondje en slaan af. De weg voert langs een industrieterrein, onder een viaduct door waarover auto's richting Luik razen, en verdwijnt achter een bocht een weiland in. De chauffeur houdt zijn lichten gedimd. Ik heb een bord gezien met Liège. Linksaf. Ik weet het zeker. Ik ben moe. Weet ik het zeker?

Dit wordt om de volgende hoek een karrespoor. De chauffeur, die al sinds elf uur gisteravond op ons staat te wachten, en die nog steeds laconiek en vriendelijk is, wordt zometeen heel pissig. Een karrespoor, en dan in het donker achteruit.

Dan volgt een bocht naar links, een rotonde, nieuwe borden. Borden met Liège.

Ik ben nog nooit zo blij geweest met een verkeersbord.