Stadion

Met de mannen op pad. Naar AS Roma en eventueel, voor de zwakkeren van geest, naar Lazio. Zelfde stadion, ander doel.

We benaderen het stadion vanaf de kopse kant en worden resoluut teruggestuurd door een jongeman van een jaar of twintig zonder helm; er wordt gebouwd, en het betreden van de bouwplaats is zonder helm ten strengste verboden. Oh, eh, nou .. ok.

Als je omloopt neem je bovendien de juiste ingang. De ingang langs de mozaieken met afbeeldingen van sport. De fascistische ingang. Heel vreemd om in mozaiek een vent op ski's tegen te komen. De jongens lopen er al ballend met een drietje overheen.

De bewaker aan de ingang van het stadion zegt eerst nee, tegen Cees. Dan schuif ik in beeld, en zegt hij nog stelliger nee. En dan verschijnen in zijn blikveld de jongens. Verwachting en hoop spat uit hun ogen. "Mogen we er in??? Please!!!!"

"One minute" zegt de bewaker in een soort van Engels. Er wordt gebeld en gerebbeld in rap Italiaans. Morgen is er een wedstrijd. Gevaarlijk! Men besluit dat de kans dat er onder deze blauwogigen gevaarlijke bommenmakers schuilen vrij gering is.

De bewaker zegt niets. Hij komt zijn hok uit, steekt een sigaret op, en wenkt. We lopen achter hem aan, zomaar het stadion in, een trap op, en dan volgt de eerste blik op het heilige gras van Rome. Slordig gras.

De bewaker komt los. Hij vertelt dat hij bij de laatste Champions League finale die hier gespeeld werd, die tussen Juventus en Ajax, voor Ajax was. Tevergeefs, zoals we allen weten.

Na een minuut of tien is het genoeg. De bewaker hervindt zijn pose en stelt termijn. De mannen dwalen de trap af. Cees loopt voorop. Als hij de bewaker achter zich heeft gelaten kijk ik hem vragend aan en maak een verscholen geldgebaar, met een vraagteken. Cees schudt nee. Hij heeft geprobeerd de man een tientje te geven, maar die heeft dat resoluut geweigerd. Ik geef de man een hand. "Grazie mille!