vrijdag, oktober 10, 2008

Castanea sativa


Wat heerlijk is het om in de morgen de deur uit te gaan en kou te voelen. Het mag in de middag nog een graad of achttien worden, maar in de ochtend weet je dat de herfst is begonnen. Dikke jas of dunne jas?

Het ruikt opeens anders. De zomer is te lui om aan te ruiken. De winter is te koud. Maar de jaargetijden van de overgang vertonen subtiele geurspectra. Op mooie herfstdagen ruik je 's morgens vroeg de dalende temperaturen. Een subtiel vermoeden van naderende kou.

Het waait. Tamme kastanjes, donkerrode wijnen, wildbraad, en cantharellen.

Zoals ze in Erica zeggen:

't Was vleden weeke nog wel aordig, 't was vleden weeke nog wel schier
Toe ko'j nog wel op de buuten wezen, toe was de zunne nog te zien
't Blad zat gruun nog an de bomen en ogenschienlijk nog goed vast
Nou ben we net 'n weeke verder en opiens is't zo kaold as wat
't Regent as 'n grote, 't blad is geel en bruunig
Alle blad dat weijt mij met 'n noodgang deur de tuune
Ik stao der bij te kieken
Hoe kan dat nou, hoe kan dat nou, hoe kan dat nou zo gauw?
Hoe kan dat nou, hoe kan dat nou, hoe kan dat nou zo gauw?
Hoe kan dat nou?

1 Comments:

Anonymous Anoniem said...

herfst zou best nog eens mijn favoriete tijd van het jaar kunnen worden... bockbier anyone?

2:07 a.m.  

Een reactie posten

<< Home