Beer, naar Mekka

Met Jeroen naar Leiden, kraamschudden bij de Gradsteintjes. Jeroen is wel in voor een tour de nostalgique door de stad. Hij wijst me op de plek waar hij heeft staan zoenen met grote liefdes die inmiddels klein zijn geworden. De plek lijkt ook verschrompeld, een kruispunt met stoplichten, vale huizen, zwart asfalt, geen kroeg te bekennen. Wie verliefd is ziet niets. Zoenen met je ogen dicht.

Bij V&D kopen we een grote beer, zacht en bruin. Bij binnenkomst loop ik luid piepend door de poortjes. Bij de uitgang ook. De kassiere wuift het weg; die meneer piept nou eenmaal. Facts of life. Had ik nou maar een duur apparaat onder mijn jas verstopt. Maar ja, opgevoed nietwaar.

De twee weken oude Lianne komt met een kop als een biet de trap af, in de armen van haar stralende vader. Jeroen mag haar vasthouden, maar als ze het op een krijsen zet neemt moeder het over. Een pink verdwijnt in een klein mondje. Even kijken of ik mijn pink al terug mag; nee, Lianne doet een heuse baby Simpson en zuigt dat het een aard heeft. Even later valt ze echt in slaap en mag mama haar pink terug. We houden de beer naast het kind. De beer wint, vooralsnog.

Even later ligt de beer voorover in een stoel. Er steekt een wasmerkje uit haar kont. We onderdrukken vunziger scenario's en constateren dat het tijd is voor de beer om te bidden. Brave beer!