Proefwerken

Op de grote tafel liggen proefwerken. De kindjes hebben hoekjes gemeten en getekend en berekend. De meeste doen het goed. Ik mag het nakijken. Nee, ik moet het nakijken.

Vluchtgedrag !!!!

Over negen dagen moet het af zijn. Ik ben al begonnen, dat is bijzonder. Dat is heel goed van mijzelf. Nu mag ik iets doms doen om het werk uit te stellen. Ik gooi Intolerable cruelty in de dvd-speler.

De film is leuker dan ik dacht, al blijft het een mindere Coen-broertjes film. Ebert legt uit waarom:

The Coens sometimes have a way of standing to one side of their work: It's the puppet and they're the ventriloquists. The puppet is sincere, but the puppetmaster is wagging his eyebrows at the audience and asking, can you believe this stuff? Joel and Ethan are bounteously gifted filmmakers, but sometimes you just want them to lay off the irony and climb down here with the groundlings.

Ebert slaat, zoals zo vaak, de spijker op de kop. De beste Coen-films, Fargo, The big Lebowski en No country for old men koppelen stilistische brille aan eerbied voor het verhaal. Intolerable cruelty doet dat bepaald niet, maar de film is wel bij uitstek geschikt om de gedachte aan correctiewerk te verdijven.

Eens kijken, veertien uur achttien. Dan kan ik vanmiddag de eerste klassen afkrijgen en vanavond beginnen aan de tweede en morgen twee afmaken en drie doen. Vier moet dan maar wachten. Er staan hier wel erg veel dvd's in de kast, dat is ook weer waar. En boeken en een computer en boodschappen en de tuin en plankjes verven voor het kastje op de gang en de schuur opruimen en even de stad in of naar het strand want dat doen we nooit.

"Heeft u de proefwerken nagekeken?"
"In de vakantie? Wat denk je zelf!"