Vijf

Vannacht heb ik mijn droomauto gekocht. Een vijf uit achtennegentig. De vijf was de onbetwiste meester. De firma Mercedes heeft er vijf (!) jaar over gedaan om met hun E hetzelfde niveau te bereiken. De vijf van de late jaren negentig was een verbetering ten opzichtte van de al zeer voortreffelijke voorganger van de vroege jaren negentig. Met een licht en geheel uit aluminium opgetrokken chassis wist de fabrikant een ongekende stijfheid te bereiken. Het weggedrag is navenant. Ook de cw-waarde was ongekend, waardoor de grote bolide veel minder slurpt dan gedacht. De oude vijf is een betere auto dan de nieuwe vijf. En hij (nee, sorry dames, dit is echt geen zij, dit is heel erg hij) is tegenwoordig te koop voor een paar duizend euri. Met tweehonderdduizend op de teller. Een schijntje.

Vannacht heb ik mijn droomauto gekocht. Een vijf uit achtennegentig. Michiel reed. Hij vindt de BMW een pooierbak, maar moest toegeven dat het wel heel goed en comfortabel reed allemaal. Het duurde niet lang voordat we moesten tanken, Ik ging afrekenen. Tevergeefs.

Geen saldo.